Onze laatste stopplaats
Door: GrahamNoesjkaNestor
Blijf op de hoogte en volg grahamnoesjkanestor
20 Maart 2011 | Thailand, Bangkok
We zijn alweer een aantal dagen in BKK. Maar eerst even hoe de voorbije dagen zijn verlopen.
We zijn in Krabi toch nog de Tiger temple gaan bezoeken. Het was de moeite. De tempel op zich niet echt, maar er was een 1237 treden tellende trap langs de rotsen naar een shrine met grote gouden budha. De klim naar boven was de grootste beproeving van de reis. Graham had Nestor ook nog in de rugdrager. Zijn conditie is beter dan de mijne want bij trede 741 heeft hij me achter gelaten. Ik kreeg op dat moment pas door dat het aantal treden werd aangegeven op de leuning. Om te beseffen dat ik in de helft zat, terwijl ik echt stik op was, was een grote teleurstelling. Ik heb het meermaals opgegeven, maar ben altijd opnieuw verder gegaan. Ergens rond 850, zag ik het helemaal niet meer zitten, toen kwam er een Thais vrouwtje van 74 naar beneden gehuppeld en kon ik me toch niet laten kennen. Ik ben er uiteindelijk geraakt, helemaal bezweet, doorweekt eigenlijk. Het uitzicht was prachtig, het heeft eventjes geduurd voordat ik ervan kon genieten. We konden tot aan de zee kijken en aan de andere kant de mooie rotsen van het karstgebergte. Daarna weer naar beneden. Dat ging een beetje beter, maar op het eind wilden mijn benen niet meer mee. Mijn spieren in mijn kuiten bibberden enorm fel. Er was ook nog een mooie wandeling langs 1000 jaar oude bomen, maar dat lukte niet meer.
Een dag later zijn we in Krabi vertrokken, met veel spierpijn. Gelukkig was het een dag van reizen en dus ook een dag van veel wachten en zitten. Om 11u kwam een minivan ons ophalen en bracht ons naar een busterminal, om 12u30 zou er een bus naar Suratthani komen. Er waren maar 7 mensen die naar Suratthani treinstation moesten, er zou een minivan komen over 5 minuten. Die boodschap hebben we een aantal keren gekregen. In de tussentijd zijn er heel wat reizigers gepasseerd. Ik heb zelfs een traantje moeten wegpinken, al die mensen die van de oostkust naar de westkust gingen en nog vanalles aan het plannen waren. En wij, wij gaan naar huis.
Ze gaan hier nu sluiten dus ik vertel morgen verder.
x
We zijn in Krabi toch nog de Tiger temple gaan bezoeken. Het was de moeite. De tempel op zich niet echt, maar er was een 1237 treden tellende trap langs de rotsen naar een shrine met grote gouden budha. De klim naar boven was de grootste beproeving van de reis. Graham had Nestor ook nog in de rugdrager. Zijn conditie is beter dan de mijne want bij trede 741 heeft hij me achter gelaten. Ik kreeg op dat moment pas door dat het aantal treden werd aangegeven op de leuning. Om te beseffen dat ik in de helft zat, terwijl ik echt stik op was, was een grote teleurstelling. Ik heb het meermaals opgegeven, maar ben altijd opnieuw verder gegaan. Ergens rond 850, zag ik het helemaal niet meer zitten, toen kwam er een Thais vrouwtje van 74 naar beneden gehuppeld en kon ik me toch niet laten kennen. Ik ben er uiteindelijk geraakt, helemaal bezweet, doorweekt eigenlijk. Het uitzicht was prachtig, het heeft eventjes geduurd voordat ik ervan kon genieten. We konden tot aan de zee kijken en aan de andere kant de mooie rotsen van het karstgebergte. Daarna weer naar beneden. Dat ging een beetje beter, maar op het eind wilden mijn benen niet meer mee. Mijn spieren in mijn kuiten bibberden enorm fel. Er was ook nog een mooie wandeling langs 1000 jaar oude bomen, maar dat lukte niet meer.
Een dag later zijn we in Krabi vertrokken, met veel spierpijn. Gelukkig was het een dag van reizen en dus ook een dag van veel wachten en zitten. Om 11u kwam een minivan ons ophalen en bracht ons naar een busterminal, om 12u30 zou er een bus naar Suratthani komen. Er waren maar 7 mensen die naar Suratthani treinstation moesten, er zou een minivan komen over 5 minuten. Die boodschap hebben we een aantal keren gekregen. In de tussentijd zijn er heel wat reizigers gepasseerd. Ik heb zelfs een traantje moeten wegpinken, al die mensen die van de oostkust naar de westkust gingen en nog vanalles aan het plannen waren. En wij, wij gaan naar huis.
Ze gaan hier nu sluiten dus ik vertel morgen verder.
x
-
20 Maart 2011 - 17:26
Papa:
jaja bijna terug thuis.
spijtig ? of niet?
tot dinsdagmorgen. -
20 Maart 2011 - 17:39
Roel:
Nie wenen Annoesjka ;)
Zoveel mooie herinneringen... en je kan al meteen opnieuw beginnen uitzien naar de volgende trip. Bovendienen maak je vele mensen op het thuisfront gelukkig omdat ze jullie gaan terugzien. -
21 Maart 2011 - 17:50
Mariska:
Haj toch... volgende keer misschien ook een beetje fysieke voorbereiding?
Maar aangezien ik mijzelf uitnodig om volgende keer mee te gaan, zult gij ni de slechtste conditie hebben :) -
23 Maart 2011 - 11:31
Tacha:
Jammer voor jullie maar fijn voor ons dat jullie terug zijn :) !!! Geweldige foto's en leuke, grappige verhaaltjes later ben ik super benieuwd om het allemaal live van jullie te horen. Tot snel vriendjes xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
